คนทางตะวันตกนิยมใช้ผ้าผูกคอประดับเพื่อความสวยงามจะเห็นได้ว่ามีหลายแบบจนต้องเรียกรวม ๆ ว่า neckwear ผิดกับคนไทยแต่ก่อนที่มีเพียงผ้าพาด  เมื่อหันมาเอาอย่างเขา  จึงเริ่มผูกเนคไทหูกระต่าย หรือมีผ้าพันคอ

ประวัติแรกเริ่มที่พอเข้าเค้าว่าเป็นที่มาของเนคไท อยู่ในช่วงศตวรรษแรกก่อนคริสตกาล  สมัยนั้นพออากาศร้อน ทหารโรมันจะใช้ผ้าชุบน้ำพันคอ (เรียกว่า focale) เพื่อบรรเทาความร้อน  แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้มากนัก ทั้งยังไม่ได้ก่อให้เกิดความสวยงามพอจะเป็นที่นิยมกันกว้างขวางได้และแล้วเรื่องราวแหล่งกำเนิดของเนคไทก็ไม่พ้นวงการทหารอีก  แต่เป็นทหารอีกกลุ่มหนึ่ง

ในปี ค.ศ. ๑๖๖๘ ชาวโครแอต (ปัจจุบันเป็นชนกลุ่มน้อยในแคว้นโครเอเทียของยูโกสลาเวีย)  ส่วนหนึ่งรับจ้างเป็นทหารให้ออสเตรีย  โดยประจำการที่ประเทศฝรั่งเศส ทหารรับจ้างกลุ่มนี้มีเครื่องแบบเป็นผ้าพันคอทำด้วยผ้ามัสลินและผ้าลินิน อย่างไรก็ดีผ้าพันคอของทหารทั้งสองกลุ่มมีวัตถุประสงค์ในการใช้ต่างกัน คือเพื่อประโยชน์ใช้สอย และเป็นสัญลักษณ์ของหมู่เหล่าหรือเครื่องแบบนั่นเอง แต่ยังเข้าไม่ถึงสังคมแฟชั่น จนเมื่อชาวฝรั่งเศสทั้งชายและหญิงซึ่งได้ชื่อว่าหายใจเข้าออกเป็นแฟชั่นได้ไอเดียมา และเริ่มนิยมใช้ผ้าลินินี้และผ้าลูกไม้พันรอบคอแล้วผูกไว้ตรงกลางด้านหน้าของคอโดยปล่อยชายยาว

แฟชั่นนี้เผยแพร่ไปถึงอังกฤษอย่างรวดเร็ว ชาวอังกฤษนิยมกันจนถึงขั้นคลั่งไคล้  โดยเฉพาะเมื่อพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 2 แห่งอังกฤษทรงแต่งนำและพสกนิกรพากันทำตาม นอกจากนี้ ขณะนั้นเป็นช่วงที่วงการแฟชั่นเฟื่องฟูอย่างยิ่ง ก่อนหน้านั้นปี ค.ศ. ๑๖๖๕  เกิดโรคระบาดในเมืองลอนดอน และปีถัดมาเกิดไฟไหม้ครั้งใหญ่แต่แฟชั่นผ้าผูกคอนี้กล่าวได้ว่าแพร่ระบาดรวดเร็วพอ ๆ  กับไฟลามทุ่งเลยทีเดียว

เนคไทวิวัฒนาการมาจาก คราแวต โดยช่างตัดเสื้อชาวอเมริกันชื่อว่า JesseLangsdorf ได้ออกแบบโดยการตัดผ้าเฉียงๆและจดสิทธิบัตรไว้ในปี ค.ศ. 1924 จนยุค 50s เนคไทได้รับความนิยมสูงสุดจนเป็นที่มาของประโยค “a man was’t fully dressed until he had put onhis tie.” เนกไคเริ่มกลายเป็นแฟชั่นในยุค 70s โดย Ralph Lauren ห้องเสื้อชื่อดังแห่งอเมริกาได้ออกแบบเนคไทที่มีความกว้าง10เซนติเมตร ยุค 80s มีการวาดและพิมพ์งานศิลปะของศิลปินลงบนเนคไท

ศตวรรษต่อมา  แฟชั่นดังกล่าวได้แรงหนุนอย่างดีจาก  โบบรูมเมล  ผู้โด่งดังเพราะมีเนคไทในครอบครองจำนวนมาก  และมีวิธีการผูกเนคไทแบบต่าง ๆ  มากมาย  จนกลายเป็นประเด็นถกเถียงโต้แย้งอภิปรายกันทั้งในสภากาแฟและสื่อมวลชน ว่าควรจะผูกแบบใดจึงจะถูก แต่น่าสังเกตว่ามาถึงช่วงนี้เรื่องดังกล่าวเป็นหัวข้อสนทนาในหมู่ผู้ชายเท่านั้น  สื่อมวลชนในยุคนั้นทำรายการวิธีผูกเนคไทออกมาได้กึง ๓๒ แบบ  ถ้าได้พบปะบุคคลที่มีชื่อเสียง หรือพาตัวไปอยู่ในที่ชุมนุมของแฟชั่นหลากแบบ เช่นสนามแข่งม้าจะเห็นผ้าผูกคอจนลานตา

ยุคนี้เองที่แฟชั่นผ้าผูกคอมีหลายแบบ เช่น แบบห้อยชายยาวลงมา  แบบหูกระต่าย  ผ้าที่ใช้ก็มีต่าง ๆ  กัน เป็นผ้าพื้น  ผ้าลายขนาดของผ้ามีทั้งเป็นเส้นผอม ๆ  หรือขยายบานออกตรงปลาย

สำหรับหูกระต่าย  เดิมทีนักประวัติศาสตร์แฟชั่นเสื้อผ้าเชื่อว่าโบอันเล็ก ๆ  ที่ติดไว้บนปกคอเสื้อนี้  พัฒนามาจากผ้าผูกคอแบบชายยาว  แต่ต่อมามีผู้โต้แย้งว่าชาวโครแอทผูกหูกระต่ายมาก่อนหน้านั้นหลายศตวรรษแล้ว  หูกระต่ายของชาวโครแอตพับจากผ้าเช็ดหน้าสี่เหลี่ยมตามเส้นทแยงมุมแล้วผูกเป็นโบ  ติดเข้ากับเชือกที่คล้องคอ

ปัจจุบันเนคไทและหูกระต่ายไม่ได้เป็นเพียงเรื่องของแฟชั่นอย่างเดียว  หากคิดในอีกแง่  ผ้าผูกคอทั้งสองแบบมีบทบาทในวงสังคมด้วย เพราะกลายเป็นสัญลักษณ์แสดงความสุภาพเรียบร้อยในการแต่งกายตามแบบนิยม